HOOFDSTUK 12 ....ultimatum....
De sprong is dus niet geslaagd als het paard niet in zijn geheel over de hindernis komt, en verdorie, wat blijkt, het verzet zich.
Reeds in een vroeg stadium, nog voor Pierson is binnengelaten, levert oud-topman Nico de Vries jr. scherpe kritiek op de gang van zaken. De slordige handelwijze van de contactcommissie, waarvan de bevoegdheden, ondanks pertinente toezegging van de RvC nooit zijn vastgelegd; een op een volledig verkeerd tijdstip voorgelegde blanco volmacht; het afstand doen van het statutaire voorkeursrecht; hij acht het allemaal onjuist en onzorgvuldig handelen van de commissarissen.
Hij wordt bijgevallen door zijn zoon, mr Paul de Vries. Ook Leo Lampe meldt zich vast even:
“de onzorgvuldigheid van de RvC heeft geleid tot voortijdige publicaties in de pers” .
"....een gezamenlijk,persbericht op 3 december ‘87 van bedrijf en vakbonden over het onderzoek, nodig om de rust op het sociale front te handhaven” , volgens Schmelzer
en “ook verder is de RvC gegaan tot de grens van het toelaatbare”,
hetgeen de president-commissaris ad rem doet opmerken:
“verheugd te zijn dat die kennelijk niet overschreden is” .
Na de inleiding Van Pierson, maakt Nico bezwaar tegen de gehanteerde verkoopprocedure. Dit bezwaar was eerder naar voren gekomen in zijn "riposte" aan Esther. Hij schreef toen dat hij in december ‘87 al vanuit de bedrijfstak had gehoord dat het bedrijf “in de etalage, in de aanbieding, op straat lag”, en dat men perplex was dat een bedrijf met de standing van “Tonnema” een dergelijke uitverkoop hield- “zo verkoopt men een diamant niet”, had een zakenvriend tegen hem gezegd.
Leo Lampe vindt in zijn algemene onvrede over de gang van zaken steun bij zijn broer Caspar. Ook die is van mening dat “het resultaat erg onbevredigend is en dat de ondergrens verhoogd dient te worden naar ƒ 30 miljoen” .
Pierson begint nu met de tong te klakken en probeert de schone noodzaak om toch vooral nu met zijn allen te tekenen, te verkopen: “de beurskrach heeft in Nederland de koersen met zo'n 40 procent doen vallen, maar dit heeft een beperkt effect gehad op het niveau van de verkoopprijs. Pierson heeft aanvankelijk gemikt op een prijs van f 30 miljoen, maar er is een 'blessing in disguise': andere aandelen zijn nu ook goedkoper! Ook zijn er voor de koper natuurlijk fiscale overwegingen om 100 procent van de aandelen te willen” .
Nadat mr Wakkie met nadruk de aandeelhouders wijst “op het Zwaard van Damocles dat boven de hele transactie hangt (het statutaire voorkeursrecht) én dat dat de procedure aanzienlijk kan bemoeilijken en vertragen” én nadat Schmelzer de aandeelhouders adviseert “nu over te gaan tot machtiging van RvC, directie en enige aandeelhouders om de onderhandelingen af te ronden”, zegt Leo Lampe: “Wij weten nog niet eens wie de aspirant kopers zijn” .
Pierson, Heldring & Pierson reageert hierop aldus: “Het thans bekend maken van de namen van de drie aspirant kopers heeft onder andere tot gevolg dat de onderhandelingen geen hoger bedrag dan f 26 miljoen zullen opleveren. De onderhandelaars zullen trachten vanuit het minimumniveau van f 26 miljoen een optimale prijs te maken. Morgen loopt een ultimatum van één van de aspirant kopers af. Als nu geen 100 procent volmacht van de vergadering kan worden verkregen dan kan PHP niet garanderen dat de verkoop van "Tonnema" op het minimale niveau van f 26 miljoen zal geschieden!”.
Beelaerts zal later wat cryptisch opmerken dat “hij van de gegadigde een machtiging ontvangen had die 24 uur later zou verstrijken” .
Lampe hekelt Pierson en commissarissen over de manier waarop zij de aandeelhouders onder druk zetten en willen dwingen met vrijwel ieder willekeurig bod akkoord te gaan. Het zakelijk instinct van de Lampe’s zegt hem dat een koper die "Tonnema" zó graag wil hebben desnoods jaren kan wachten.
Ook Nico de Vries verklaart het uiterst incorrect te vinden de aandeelhouders zó onder druk te zetten.
Mr Frans Bakx, die alleen af en toe wat kirrende geluidjes in de richting van zijn plots zo geliefde commissarissen heeft laten horen, levert nog een “technische” bijdrage: hij acht het niveau van f 26 miljoen aanvaardbaar voor verdere onderhandelingen, maar stelt nadrukkelijk “dat het criterium optimaal resultaat dient te worden vervangen door maximaal resultaat” .
Die Bakx toch!