HOOFDSTUK 3 ....onderzoek....
Schmelzer en consorten ‘have been caught with their pants down’ en sloven zich uit bij de peilingen, die in de herfst van 1986 met beide “takken” worden gehouden. Alle drie commissarissen zijn bij elk der besprekingen aanwezig en de president-commissaris maakt van beide besprekingen een voortreffelijk verslag, waarmee hij later door verschillende aandeelhouders van harte wordt gecomplimenteerd.
De P.J.-tak wil liefst de aandelen verkopen en als het kan alle aandelen, want dan krijg je de hoogste prijs. Lukt dit niet dan komt in volgorde van prioriteit aan de orde: naar de beurs, een participatiemaatschappij aanzoeken, verkopen aan de andere tak of de aandelen certificeren.
Bij de N.J.’s leven wat verschillende gedachten: een gedeelte is er voorstander van aandelen over te dragen, een ander gedeelte hangt meer aan het familiebezit, wil eventueel wel naar de parallelmarkt en wil een eventueel bod altijd wel bezien, maar wil daar niet echt actief achteraan.
Naar aanleiding van de peilingen vindt er in december 1986 een bijeenkomst plaats van de gezamenlijke aandeelhouders, ten onrechte (want overdracht van aandelen is juist een individueel recht van elke aandeelhouder), in de vorm gegoten van een Bijzondere Algemene Vergadering van Aandeelhouders.
Behalve het feit, dat president-directeur Nico de Vries jr., in het licht van de grote verschillen tussen de twee takken tot de conclusie is gekomen “dat wij de moed moeten opbrengen om ons als familie-aandeelhouders terug te trekken”, springen ook enige gedenkwaardige opmerkingen van zijn oudste zuster Esther Lampe - de Vries in het oog: "... In de N.J.- tak wordt gewikt en gewogen. Er zit een vierde generatie bij, die al enige tijd de vruchten plukt en juist voorstander blijkt te zijn van het voortzetten van het familiebedrijf. Zij hebben geen enkel probleem met het rendement: de laatste zeven jaar negen procent, inclusief herkapitalisatie. Een cijfer dat zich kan meten met een succesvolle belegging. Tonnema is een plaatje om in te lijsten. Bestaat er nog wel zo’n bedrijf in Nederland en hoe is dat gekomen?”
Aan het eind van de zitting concludeert voorzitter Schmelzer dat “het bestuur” voldoende machtiging heeft gekregen om het onderzoek naar de verkoop van alle aandelen te starten.
Eén van de elementen die door aandeelhouders als van belang voor de uitwerking zijn aangedragen is “dat aandeelhouders niet in een situatie 'take it or leave it' gebracht zullen worden, doch middels tussenrapportages op de hoogte worden gehouden”.
Oom Aloys spreekt zijn waardering uit voor de zorgvuldigheid en wijsheid waarmede het bestuur de problematiek benadert.
Er lijkt geen vuiltje aan de lucht.
Maar juist over de horizon dreigt een storm - in een glas water.