HOOFDSTUK 20 ....vlammend...
Struikelend over de dealers en de junks melden Lampe en Smit zich die woensdagavond bij "Hoog Brabant". De twee heren met blocnote hebben inmiddels goed werk gedaan en er zijn opwindende artikelen verschenen in de "Leeuwarder Courant" en het "Friesch Dagblad" met vette koppen en met vermelding van namen, bedragen en alle verdere saillante details. Deze, overigens in het geheel niet door hem gezochte, publiciteit wordt Lampe kennelijk niet in dank afgenomen. Middels pleitnotities van mr Smit wat sfeertekening:
"In deze vergadering heerste jegens Leo Lampe een buitengewoon vijandige stemming. Vele familieleden waren buitengewoon boos vanwege de publiciteit die het kort geding had gehad. Deze aandeelhouders hebben altijd een blindelings vertrouwen gehad in de RvC. Dat een aandeelhouder het waagde het niet met de RvC eens te zijn, was voor hen op zichzelf reeds zeer afkeurenswaardig.
De notulen van deze vergadering zijn op tal van punten niet juist. De voorzitter van de RvC (Schmelzer) heeft, na de toelichting van Leo Lampe's advocaat, een vlammend betoog gehouden om niet naar Lampe te luisteren, niet op zijn voorstellen in te gaan omdat alles van de kant van Lampe voor Tonnema slecht was en toch gedoemd was te mislukken. Er heeft geen vrije en open uitwisseling van ideeën plaatsgevonden. Het is ook niet juist dat er uit de kring van aandeelhouders vele vragen aan Lampe zijn gesteld. De kaarten waren geschud. De vergadering was uitstekend geënsceneerd.
Na de toespraak van Leo Lampe's raadsman was er wel degelijk bij een aantal aandeelhouders, die nog nooit goed over de zaak geïnformeerd waren, begrip te bespeuren. De RvC gelaste echter onmiddellijk een pauze in van 30 minuten om de koppen bij elkaar te kunnen steken. Leo Lampe verwijt de RvC misbruik te hebben gemaakt van de gezagsgetrouwheid der aandeelhouders en hun onbegrensd vertrouwen in de RvC.
Alleen Oom Nico heeft nog een gloedvol betoog gehouden, zijn bewondering uitgesproken voor het optreden van Leo Lampe, dat hij als enige tegen de RvC durfde in te gaan, dat hij het een schande vond dat de RvC voorstelde het statutaire voorkeursrecht aan Leo Lampe te ontnemen en heeft de vergadering zulks ten zeerste ontraden. Behalve Nico de Vries en in zekere mate Fons de Vries is, met alle respect voor de overige aandeelhouders, geen van hen thuis in onderhavige materie.
De gang van zaken op 3 februari is een karikatuur van de open beraadslaging, die de President voor ogen stond."
Na afloop van de vergadering moesten een paar stevige opkikkers in de bar van het naastgelegen hotel mr Smit over zijn 'disgust' ten aanzien van de vertoning heen helpen. Uiteindelijk werd het nog heel gezellig.
Hoe gek dat misschien ook mag klinken, historisch gezien (dat wil zeggen in het licht van de rond het einde van Tonnema als familiebedrijf) is deze vergadering van weinig of geen belang; het wijzigen van de statutaire voorkeursregeling is slechts een formaliteit, en het verzamelen van de hele meute was voor deze gelegenheid dan ook helemaal niet nodig geweest.
De bijeenkomst is, om een aantal redenen, echter wel belangwekkend.
Er zijn ter behandeling drie zaken aan de orde, te weten:
a) de gelegenheid voor Leo Lampe om zijn standpunten kenbaar te maken,
b) de statutenwijziging en
c) de mededeling omtrent het verloop van de onderhandelingen.
De aanwezigen zijn te verdelen in 4 groepen. De commissarissen (en de directeur, die ook aandeelhouder is), de adviseurs (de heren van Pierson en mr Wakkie), dissident Lampe met zijn gemachtigde mr Smit, en de andere aandeelhouders (afwezig zijn de twee in de USA woonachtige P.J. telgen en een tiental kinderen met kleine pakketjes).
Van de 29 aanwezigen voeren voornamelijk de volgende 7 personen het woord: voorzitter Schmelzer en ex-presidentdirecteur Nico de Vries, Leo Lampe en mr.Smit, jonkheer Beelaerts, mr Wakkie en Frans Bakx. Opmerkingen van oom Aloys, tante Phlippie, neef Paul en Boersma zijn van ondergeschikt belang.