HOOFDSTUK 26 ....palavers....
De artikelen in de noordelijke pers missen hun uitwerking niet. Volkskrant ("Rang
is alleen Rang als er Mars op staat"), Financieel Dagblad en NRC wijden aandacht aan het gevecht om het stukje nationaal bezit en het antwoordapparaat van Don Leo Quichotte is overspannen aan het klikken. Uit de uitstekende en objectieve stukjes (het mag wel eens gezegd) komen wel aardige dingen naar voren. De reactie van Mars noemden wij reeds. Bij Douwe Egberts reageert men met verbazing op het bericht dat men een bod zou hebben uitgebracht van ƒ 21 miljoen (volgens mr Smit). Maar deze heeft inderdaad per abuis het door PHP voor Van Nelle genoemde bedrag aan DE toegedicht. Volgens woordvoerder Cees Groen heeft het concern helemaal geen bod uitgebracht op Tonnema, omdat het bedrijf niet zou passen binnen de structuur van DE.
Onze militante Tiny van Koningsveld (FNV Voeding) voorspelt hel en verdoemenis als "er geen harde garanties over management, marketing en werkgelegenheid op tafel komen". Commissaris Nouwen verklaart "dat hij de rol van Douwe Egberts graag iets wil afzwakken" en meldt "dat Pierson niet dè huisbankier van Mars is, maar één van de bankiers". Ook blijkt de bank geen onbekende van Van Nelle, want deze leidde destijds de verzelfstandiging van dit bedrijf t.o.v. het Amerikaanse Nabisco Brands. (Van Nelle, opgericht in 1813, was in 1976 op "slinkse" wijze in handen gekomen van Standard Brands.) Dit bedrijf, inmiddels overgenomen door RJR Nabisco (zoals bekend, zelf door een vijandige overname in handen gekomen van het Amerikaanse effectenhuis Kohlberg, Kravis, Roberts & Co. voor het recordbedrag van $ 24,5 miljard - dat is nog eens andere koek) gaf in 1985 Van Nelle de kans zich "vrij te kopen" voor ƒ 120 miljoen. Het personeel kreeg 3 % van de aandelen en de rest kwam in handen van institutionele beleggers, zoals de pensioenfondsen van Unilever en Philips, Verzekeraars Aegon en Nationale Nederlanden, De Nationale Participatie Maatschappij en Robeco. Kortom, het soort partijen waartegen Schmelzer en "zijn bestuur" zich jegens Lampe vol overgave hadden afgezet. Op dit moment in de tijd poogt topman J.A.N. van Dijk Van Nelle naar de beurs te brengen, doch dit wordt "maand na maand uitgesteld".
De publiciteit heeft nog een ander effect. Lampe, Smit en De Waal worden benaderd door "afgehouden" gegadigden, waarvan diverse nog steeds geïnteresseerd zijn. Ook melden zich bemiddelaars voor de financiering, zoals de net opgerichte en verfissend agressieve Amsterdamse Investerings Bank. Ook komen zij in contact met ervaren deskundigen en managers uit de zoetwarenindustrie.
Het gevolg van de daaropvolgende palavers is dat Lampe tot een serieus bod kan overgaan en dit is wat zijn verraste medeaandeelhouders lezen:
"Hierbij heb ik het genoegen u een bod te kunnen doen op uw aandelen Tonnema te Sneek, als volgt:
1. ƒ 3.125,- per aandeel
2. Geen garantiepercentage
3. Een minimumaanbod van 50 % van het totale pakket van 9.600 aandelen
4. Betaling mogelijk per 1 mei 1988
5. Volledige openheid aan vertegenwoordigers van de aandeelhouders en werknemers met betrekking tot continuïteit, invulling Raad van Commissarissen en management
6. Een plaats voor een zogenaamde vertrouwenscommissaris van de werknemers.
Bovenstaande uiteraard onder het voorbehoud van verkrijgen van de nodige informatie omtrent hoedanigheid van het bedrijf.
Dit aanbod is geldig tot herroeping.
Ik wijs er volledigheidshalve op dat het conform zowel de oude als de nieuwe statuten aan aandeelhouders is toegestaan vrijelijk aandelen aan elkaar over te dragen".
Het betreft hier overwegend een tactische stap. De bedoeling is nog een barst te slaan in het, op het oog zo hechte, bastion. Er hoeft immers maar één "grotere" aandeelhouder te reageren om een discussie over de hoogte van de prijs te doen starten, met wie weet een mogelijk uitstel van de definitieve beslissing over de verkoop aan Van Nelle.
Natuurlijk, het is duidelijk, het is een kleine kans.
Maar laat er, jandorie, nou nog iemand reageren ook!