HOOFDSTUK 29 ....kif....

 

Lampe heeft samen met de Stichting Eigenaren Familiebedrijven een vordering ingesteld bij de Rechtbank te Leeuwarden om het besluit van de AvA tot statutenwijziging te doen vernietigen.

 

Per 1 mei 1988 treedt de nieuwe wet "tot uitkoop van kleine minderheidsbelangen" in werking, die Van Nelle hoogstwaar­schijnlijk in staat zal stellen Lampe tot overdracht van zijn aandelen te dwingen.


McKinsey is ingeschakeld om tot de conclusie te komen, die Van Nelle bij voorbaat al getrokken had, dat er een hoop arbeids­plaatsen moeten verdwijnen.


Voor wat betreft gezellige bijeenkomsten met zijn familie kan Lampe het voorlopig wel schudden.


Beleggingsdeskundigen speculeren intussen over de redenen voor wat wel wordt genoemd "Van Nelle's beursvrees". Doet zij het nou wel, of doet zij het nou niet. Terwijl de bedoelingen van topman Van Dijk eerst nog integer zijn, verandert in die zomer de droom allengs in "een rookgordijn dat te mooi is om niet te gebruiken", zoals De Volkskrant dat noemt. Een rookgordijn om doelbewust de buitenwereld, hetgeen betekent "je werknemers, je ondernemingsraad, de vakbonden en je afnemers", op het verkeerde been te zetten. (Volkskrant: "In gewoon Nederlands heet dat misleiding").


De OR van Tonnema heeft op de dag vóór de goedkeurings­vergadering een neerslachtig klinkend epistel opgesteld waarin zij, na afweging van een aantal factoren, dan maar een posi­tief advies afgeeft. In het licht van de opmerking van Lake­man, "Het ter verkoop aanbieden van de onderneming is een slag in het gezicht van de werknemers en hun belangen", hoeft deze gesteldheid geen verbazing te wekken.

 

De overwegingen van de OR zijn: "Van Nelle staat goed bij vakbonden en ondernemingsraden aangeschreven. Bovendien heeft het concern een aantal krachtige beleidsvoornemens neergelegd, die onafhanke­lijk van eventuele fluctuaties in andere werkmaatschappijen zullen worden uitgevoerd. Weliswaar zal het aantal producten beperkt worden tot enige merken (die minimaal ƒ 5 miljoen omzet per jaar moeten halen) en zullen dus een aantal arbeids­plaatsen vervallen, maar er zal flink geïnvesteerd worden in de marketing, ƒ 2 tot ƒ 3 miljoen per jaar, en er zal ge­streefd worden naar een extra omzet van ƒ10 miljoen, te realiseren over een periode van drie jaar".

 

Als klap op de vuurpijl heeft Van Nelle toegezegd, "dat indien het aantal personeels­leden onder de 100 komt dit geen invloed zal hebben op de rechten van de Ondernemingsraad!" Ach, Ach!


En wii weten dat Van Nelle zo perfect voldoet aan al die zwaarwegende criteria die met zoveel zorg door "bestuur" en aandeelhouders zijn vastgesteld. Leo Lampe, die twee jaar interim-manager was bij het Gewestelijk Arbeidsbureau in de stad Groningen vroeg eens: "Dachten jullie nu werkelijk dat in geval van het verzaken van die criteria door een koper, mijn familie een vinger, laat staan een cent, zou uitsteken om nakoming af te dwingen?" Maar dat was natuurlijk de kif.


Van Nelle had de stap naar de beurs nog steeds niet gemaakt, omdat mede door de "krach" van oktober 1987 beursintroductie alleen zou kunnen plaatsvinden tegen een beleggerskoers die de helft is van een "overnamekoers". En beleggers zouden dan meteen hun aandelen tegen een twee maal zo hoge koers van de hand kunnen doen aan een partij op de beurs waarop Van Nelle dan geen enkele grip had.


Maar institutionele beleggers zijn ook niet van steen en ondanks het feit dat de eerder genoemde aandeelhouders van Van Nelle principieel tégen vijandige overnames gekant zijn, kunnen zij het niet over hun hart verkrijgen een bod van ƒ 390 miljoen (?) zo maar te laten lopen. Voor Van Dijk goed en wel weet wat hem overkomen is, zit hij als een boer die kiespijn heeft (en ook nog in een zure appel heeft gebeten) naast zijn nieuwe baas Boonstra van eeuwige concurrent Douwe Egberts (dochter van de Amerikaanse gigant Sara Lee) om aan de pers te vertellen hoe het allemaal gekomen is.


In de commentaren lezen wij: "De opvallend zwakke marktpositie van de Rotterdammers in het buitenland is volgens insiders het gevolg van verzelfstandiging van destijds", en "Het relatief kleine Van Nelle moest binnen de grenzen al opboksen tegen Douwe Egberts, maar daarbuiten óók nog tegen bedrijven als Nestlé, General Foods en Jacob Suchard. En dat vanaf de nul­lijn".

 

Nee, onze parmantige Norbert, ex-minister van buitenlandse zaken, had er goed kijk op!