"Dit is verdomme toch geen geitenfokvereniging?"

Geschreven door R.B. de Waal, oktober 1991.

 

Een bruisende beschrijving van de wonderbaarlijke gebeurtenissen rond de verkoop van dit unieke Nederlandse bedrijf, dat binnen een periode van 2,5 jaar drie maal van eigenaar verwisselde en voor het behoud waarvan één kleine aandeelhouder tot en met de Hoge Raad heeft geprocedeerd.

 

Scandalum Magnatum Ius Sanctum Populi Est
(Desiderio Pietrangelo Capomondi,  een XVII-e eeuws avonturier)

DE ' CAST '


drs W.K.N. (Norbert) Schmelzer, president-commissaris:  “Ik heb gevochten wat ik kon”

 

mr P.A. (Paul) Nouwen, commissaris: “Dat ik mijn directievergadering voor deze flauwekul moet missen”

F.J.S. (Frans) de Groen, commissaris: “Dit gaat mis, dit gaat mis”

drs N.G. (Nico) de Vries, ex-president-directeur, 650 aandelen:  “Dit is verdomme toch geen geitenfokvereniging?”

A.B. (Fons) de Vries, directeur, 660 aandelen: “Het gaat slecht met de zaak”

mr F.A.M. (Frans) Bakx, gevolmachtigde van de erven P.J. de Vries, 4.800 aandelen: “Het criterium optimaal resultaat dient vervangen te worden door maximaal resultaat”

mevrouw E.A.M. (Esther) Lampe - de Vries, 30 aandelen: “Het juridische recht van de individuele aandeelhouder moet in deze fase wijken voor economische motieven”

dr A.E.N. (Aloys) de Vries, 560 aandelen: “Ik doe een beroep op mijn broer Nico om geen imperium na te streven”

mevrouw Ph.I.G. (tante Flippie) de Vries, 660 aandelen: “Hoe moet ik mij de omvang van het exportteam voorstellen?”

mevrouw H.P.M. (Riet) van den Ende - de Vries, 650 aandelen: “..........................................”

L.B. (Leo) Lampe, 150 aandelen: “Maar Fons, moet je dan bovennormaal begaafd zijn om een snoepjesfabriek te runnen?”

C.B. (Caspar) Lampe, 150 aandelen: “De ondergrens dient verhoogd te worden tot ƒ 30 miljoen”

mr P.P.Ch. (Paul) de Vries, 30 aandelen: “De wijze waarop deze karaktervolle familie-onderneming tot een eind wordt gebracht is beschamend”

En verder:

De andere aandeelhouders, de advocaten mr P. (Peter) Wakkie en mr H.J. (Hugo) Smit, de heren van merchant banker Pierson, Heldring & Pierson, de dames en heren van de pers, de verschillende nieuwe eigenaren, de andere gegadigden, de adviseurs, de sympathisanten, de rechters, en ‘last but not least’ het personeel.